ما امروزه خانه های بزرگتر اما خانواده های کوچکتر داريم؛ راحتی بيشتر اما زمان کمتر 

مدارک تحصيلی بالاتر اما درک عمومی پايين تر ؛ آگاهی بيشتر اما قدرت تشخيص کمتر داريم

متخصصان بيشتر اما مشکلات نيز بيشتر؛ داروهای بيشتر اما سلامتی کمتر

زمانی‌ که بچه بودیم، باغ انار بزرگی داشتیم که ما بچه ها خیلی دوست داشتیم، تابستونا که گرمای شهر طاقت فرسا می شد، برای چندهفته ای سفر می کردیم به این باغ خوش آب و هوا ، اکثراً فامیلهای نزدیک هم برای چند روزی می‌اومدن و با بچه هاشون، در این باغ مهمون ما بودن، خاطره ای که می خوام براتون تعریف کنم، شاید زیاد خاطره‌ی خوشی نیست اما درس بزرگی شد برای من در زندگیم 

 
پیرمرد به من نگاه کرد و پرسید چند تا دوست داری؟

گفتم چرا بگم ده یا بیست تا    …

جواب دادم فقط چند تایی

پیرمرد آهسته و به سختی برخاست و در حالیکه سرش راتکان می داد گفت

تو آدم خوشبختی هستی که این همه دوست داری

 سلامتی:

  1- آب فراوان بنوشید. 2- مثل یک پادشاه صبحانه بخورید، مثل یک شاهزاده ناهار و مثل یک گدا شام بخورید.. 3- بیشتر از سبزیجات استفاده کنید تا غذاهای فراوری شده. 4- بااین 3 تا E زندگی کنید: Energy(انرژی) Enthusiasm (شورواشتیاق) Empathy (دلسوزی و همدلی) ...

می روی سفر،برو،ولی

زود برنگرد

مثل آن پرنده باش

آن پرنده ای که رو به نور کرد

می روی ولی به ما بگو

راه این سفر چه جوری است؟!

از دم حیاط خانه ات

تا حیاط خلوت خدا

چند سال نوری است؟!

راستی چرا مسیر این سفر

روی نقشه نیست؟

شاید اسم این سفر که می روی

زندگی ست!

توی دست های ما

یک سبد جواب کال

تو رسیده ای و می روی

باز هم به شهری از علامت سوال؟

جز دلت که لازم است

هیچ چیز با خودت نمی بری؟ نبر،ولی

از سفر که آمدی

راه با خودت بیار

راه های دور و سخت

خسته ایم از این همه

جاده های امن و راه های تخت

می روی سفر برو ولی

زود برنگرد

مثل آن پرنده باش

آن پرنده ای که عاقبت

قله ی سپید صبح را

فتح کرد

عرفان نظرآهاری