آموزش کودکان

اکثر پدر و مادرها از عدم احترام فرزندانشان شاکی هستند.من معتقد هستم اولین آموزش از بدو تولد کودک توسط والدین به او منتقل می شود، چون آرامشی که کودک در خانه ای آرام و بدون تشنج (جایگزین:آرامش والدین)،بدون آلودگی صوتی(جایگزین:اصوات آرام بخش قرآن و ادعیه)،بدون آلودگی هوا (بدون دود سیگار-جایگزین: دود اسپند) و....به دست می آورد مانند یک الگو در ضمیر ناخودآگاه او می نشیند و تا سنین بزرگسالی با او همراه است.

در سنین بالاتر هم، باز والدین نقش به سزایی دارند.در خانه ای که پدر و مادر با احترام یکدیگر را خطاب می کنند و در گفتگوها یکدیگر را با الفاظ شما مورد خطاب قرار می دهند. فرزند می آموزد که پدر و مادر در جایگاه ویژه ای قرار دارند و او نیز باید ایشان را احترام نماید.

گاهی اوقات در این خیالیم که فرزندمان سرگرم بازی است،ولی فراموش نکنید که گیرنده کودکان بسیار قوی است و در هنگام بازی و مشغولیت ذهنی ،شدیداً در حال رصد کردن و الگو برداری از اعمال و رفتار پدر و مادر هستند و خیلی از مسائلی را که حتی ما به زبان نمی آوریم را متوجه می شود.

در خانه ای که پدر دائماً در حال تخریب شخصیت مادر است و حتی او را با بی احترامی مورد خطاب قرار میدهد ،فرزند می آموزد که نه تنها مادر بلکه پدر را هم نیز احترام نکند.با این رفتار پدر،ابتدا جایگاه خویش و سپس جایگاه مادر را در مقابل فرزند خراب میکند.

پدر و مادری که در خانه مشاجره می کنند و یا اصطلاحاً با یکدیگر قهر میکنند بدانند که با تیشه ریشه ی احترام را در خانه قطع میکنند و فرزند سریعاً متوجه شده و ضمن احساس ناامنی می آموزد که برای اعتراض به هرچیز می تواند مشاجره و یا قهر کند.

بنابراین من به پدر و مادرهای گرامی توصیه می کنم اگر می خواهید مورد احترام فرزندانتان در دوران کودکی،نوجوانی و حتی بزرگسالی باشید، به یکدیگر احترام بگذارید.سعی کنید یکدیگر را با کلمه (تو) خطاب نکنید،به اسامی یکدیگر آقا و خانم اضافه کنید.نام را کامل صدا بزنید؛ مثلاً اگر نام مادر فاطمه است پدر او را فاطمه تنها و یا بدتر فاطی مورد خطاب قرار ندهد .و به جای این کلمات (فاطمه خانم) (مادرخانه) (عزیزم) و.....بگوید.

دوستی را می شناسم که پس از گذشت سالیان متمادی از زندگی مشترکشان نام و یا فامیل همسرش را چه در منزل و چه میهمانی و جمع های دوستانه بدون ذکر خانم نمی آورد و همچنین بالعکس همسرش نیز بدون ذکر آقا. و این عمل آنها باعث شده که فرزندانشان همیشه محترمانه با آنها برخورد داشته باشند و جایگاه ویژه ای در جمع برایشان قائل شوند.

برخی این سوال برایشان بوجود می آید که این نوع مورد خطاب قرار دادن یکدیگر کمی غریبانه نیست؟؟؟!!!مگر با یکدیگر غریبه هستیم؟؟!!!خنده دار نیست؟؟؟!!!صمیمیت از بین نمی رود؟؟؟؟!!!!پاسخ به تمام این سوالات (خیر)است

شما میتوانید در خلوتتان یکدیگر را هرطور دوست دارید صدا کنید ولی در جمع و مقابل فرزندان خیر.احترام مادر و بزرگ شمردن او و بالعکس پدر باعث می شود فرزند این رفتار را ضبط و سپس در آینده پخش کند.مثلاً مادری که به هنگام ورود پدر از جای خویش بلند شده و به استقبالش می رود و به او خداقوت میگوید احترام ویژه به پدر را به فرزندش آموزش می دهد.و همچنین پدری که موقع ورود به منزل سلام و احوال پرسی با مادر می کند و از او به خاطر زحمات طول روز تشکر می کند احترام ویژه به مادر را و این خود نیز باعث محبت بیش از پیش بین همسران نیز می شود.

گاهی اوقات صمیمیت را با بی احترمی و بلعکس بی احترامی را با صمیمیت اشتباه می گیریم و براین تصوریم که هرکس که به ما نزدیکتر است نیاز نیست بعضی آداب را برایش رعایت کنیم و اصطلاحاً باید با او راحت باشیم که این خود تصوری اشتباه است.

گلی که در خیابان کاشته شده است را می بینیم و لذت می بریم و ازکنارش رد می شویم، اما گلی که در منزل داریم را دائماً به آن رسیدگی می کنیم و از آب و خاک و نورش مطمئن می شویم و مراقبت مخصوص و ویژه ای از آن بعمل می آوریم.پس هر چه رابطه نزدیکتر احترام و رسیدگی بیشتر.

پس  والدین گرامی؛ از همین الان شروع کنید و قانون احترام را در منزل به اجرا بگذارید شاید اوایل کمی غریبانه باشد اما به ندرت جا افتاده و پس از مدتی حلاوت و شیرینی احترام ویژه را در زندگیتان حس خواهید کرد و بعدها از اینکه فرزندانی مودب و مورد احترام دیگران دارید به خود افتخار خواهید کرد.