همواره در جهان طبیعت با پدیده تغییر فصلها روبرو هستیم و تعبیری که از گذر این فصلها می شود این است که زمستان نماد  مرگ و خاموشی و فصل خوب بهار نماد رویش، زندگی و زاده شدن است.
آیا با تغییر فصلها آدمها هم عوض می شوند و نگاهشان به زندگی تغییر می کند؟!

• فصلهای زندگی انسان نیز شمال ۴ بخش است :
  فصل اول : لذت بردن
  فصل دوم : پیشرفت
  فصل سوم: اهمیت
  فصل چهارم : میراث گذاری

فصل اول
فصل اول لذت بردن است، مانند کودک فقط مصرف می کند و لذت می برد.
در زندگی واقعی انسان این فصل آخر است و این احساس لذت اجر بعد از زجر محسوب می شود، اگر زجر بعد اجر داشت، جایی از زندگی را خراب کرده است.

فصل دوم
فصل دوم، پیشرفت زندگی است، پیشرفت یعنی تولید کردن، کاشتن و ایجاد کردن است. لذت بردن در این فصل از زندگی نیز شروع می شود.

فصل سوم
فصل سوم فصل اهمیت یافتن است. منظور از اهمیت یافتن یعنی اینکه به جایگاه و شانی می رسند.

فصل چهارم
فصل چهارم که همان آخرین فصل است، فصل میراث گذاری است که اگر کسی به این فصل از زندگی نرسد، زندگی را باخته است. باختن یعنی اینکه به پوچی رسیده است.
میراث گذاری یعنی باقی گذاشتن که در دینمان به آن باقیات و الصالحات گفته می شود. انسان در یک سنی مثلا ۶۰ یا ۷۰ سالگی دوست دارد اثری از خود باقی بگذارد، مانند کسی که فرزندی تربیت کرده است و یا کسی که قصه ای را ساخته و کتابی و اثری را نوشته است.

آدمها ادامه می خواهند، انسان اگر به این قسمت رسید، چهار فصل را طی کرده است. عده ای فقط در چهار فصل لذت میبرند، اینها کسانی هستند که صفت مرگ بر آنها حاکم است و به دیگران متکی هستند و از دیگران می خورند.

زمستان فصل خاموش است، باید از آنچه که خودمان و دیگران کاشته ایم و برایمان گذاشته اند را استفاده کنیم که بهار دوباره بیاید.

منبع: زندگی اینجاست