ازدواج از ديدگاه قرآن
آيه ى شريفه «لِيُنفق ذو سعة من سعته و من قُدِرَ عليه رزقُه فلينفق ممّا آتيه الله»
مربوط به يك زندگى ضرورى براى انسانهاست كه همان آيه ى مربوط به همسر هم می باشد. براى اينكه زن براى مرد و مرد براى زن، يك امر ضرورى و طبيعى است.
همان طورى كه يك انسان نان می خواهد، آب می خواهد و يك امر طبيعى است. اگر خود نمی تواند تهيه كند ديگران بايد تهيه كنند.
همانطورى كه غريزه ى جنسى يك حساب جداگانه اى از غرايز ديگر دارد
قرآن هم يك حساب جداگانه اى براى اين غريزه باز كرده است قرآن می فرمايد:
«و انكحوا الأيامى منكم و الصالحين من عبادكم و امائكم ان يكونوا فقراء يغنهم الله من فضله والله واسع عليم»
اين صيغه ى جمع مربوط به اجتماع است. اول پدر و مادر و اگر پدر و مادر نمی توانند دولت اسلامى و اگر دولت اسلامى نمی تواند
براى اين كار مؤسسه و نهادى داشته باشد همه ى اجتماع موظفند. قرآن می فرمايد: «و انكحوا الايامى» جامعه ى اسلامى! بايد پسر عَزَب را زن بدهيد،
عزبها را بايد زن بدهيد، شوهر بدهيد. و بعد می فرمايد: غصه آينده را هم نخور، خدا تأمين می كند. اگر راستى توكل داشته باشى،
اگر راستى پشتوانه اى مثل خدا داشته باشى، اگر توكلت خوب باشد، فعاليتت خوب باشد، به دستور اسلام عمل كنى. غم فقر را هم نخور؛ غم خرج و مخارج آن را هم نخور.
اين آيه حساب جداگانه اى براى غريزه جنسى باز كرده است.
آن آيه «لينفق ذو سعة من سعته و من قُدِر عليه رزقُه فليُنفق مما آتيه الله» هم يك حساب عمومى براى همه غرائز باز كرده است كه اجتماع بايد خلأ فقر فردى و اجتماعى را پر كند.
احتياجهاى يكديگر را بايد بر آورند و اين آيه ذكر خاص بعد از عام است. می فرمايد در خصوص ازدواج همه بايد مهيا باشند براى اينكه جوانها را همسر بدهند.
پسرها و دخترهاى عزب را همسر بدهند.