در عصر حاضر هر کسی برای برطرف کردن امورات زندگی خود مشغول به کاری است و از آن کسب درآمد می کند حال این کسب و کار برای هر فرد چگونه درامد زایی دارد و هر کس پولش را از چه راهی بدست می آورد و چند درصد مردم خود را ملزم به رعایت حلال و حرام می کنند مورد توجه است

در میان ادیان الهی، اسلام به عنوان آخرین و کامل ترین دین الهی، توجه ویژه و فراوانی به کار و تلاش دارد، تا جایی که خداوند در قرآن کریم می فرماید: «لیس للانسان الّا ما سعی: بر یا انسان چیزی جز حاصل کار و تلاش او نخواهد بود.» (نجم،39

«کل نفس بما کسبت رهینه: هر کس در گروه اعمال خویش است.» (مدثر/38 )

و رسول اکرم (ص) می فرماید: «العباده عشره اجزاء تسعه اجزاء فی طلب الحلال: عبادت ده جزء دارد که نه جزء آن طلب روزی حلال است.» (محمدی ری شهری، 1367، ج 5، ص2059. ش 7202)

همچنین «الکان لعیاله کالمجاهد فی سبیل الله: کسی که برای کسب هزینه ی خانواده اش زحمت می کشد، مانند مجاهد راه خداست.» (همان،ش 7203)

و باز از پیامبر اسلام روایت شده که: «بنده هیچ غذایی نخورد که نزد خدای متعال محبوبتر از دسترنج او باشد، هر کس با تنی خسته از کار بخوابد آمرزیده می شود.» (محمدی ری شهری، 1367، ج11، ص5177، ش17627)

علاوه بر این روایات مهم در تبیین ارزش و جایگاه کار و کوشش در نزد خداوند، در سیره ی عملی انبیای الهی و حضرات معصومین نیز توجه به کار را می بینیم و با مطالعه ی تاریخ زندگانی آنها درمی یابیم که همه ی آنها اهل کار و تلاش بودند و هزینه ی زندگی خود را از دسترنج خود تأمین می کردند

. از امام صادق (ع) روایت شده: «ان الله جعل ارزاق انبیائه فی الزرع و الضرع: خداوند روزی پیامبران خود را در کشاورزی و دامداری قرار داد.» (محمدی ری شهری، 1367، ج 5،ص 2178،ش 7551) و در حدیثی از پیامبر اسلام (ص) آمده است که: «داوود پیامبر جز از دسترنج خود نخورد.» (محمدی ری شهری، 1367، ج11، ص5177،ش 17628) و در تواریخ

و روایات نقل شده است که سلیمان نبی (ع) با آن عظمت و شکوه، زنبیل بافی می کرد و از دسترنج خود روزی می خورد. از امام صادق (ع) روایت شده است که: «امیرالمومنین (ع) بین می زد و کشاورزی و نهالکاری می کرد. آن حضرت هزار بنده از مال و دسترنج خود خرید و آزاد کرد.» (محمدی ری شهری، 1367، ج 5، ص2061،ش 7219)

همچنین روایت شده است. مولایمان امیرالمومنین (ع) وقتی از جهاد فراغت می یافت، به آموزش دادن مردم و داوری میان آنها می پرداخت و هرگاه این کارها را تمام می کرد، در باغی که داشت مشغول کار می شد و در همان حال ذکر خدای جلّ جلاله می گفت. (همان، ش 7220)

اگر چه در اسلام و نزد خدا همه ی مشاغل مهم و محترم و ضروری هستند، اما برخی شغل ها به خاطر اهمیت شان در زندگی بشر از جایگاه والاتری برخوردارند از جمله کار تعلیم و تربیت (معلمی)، کشاورزی، دامپروری، تجارت.
امام صادق (ع) «معلم الخیر تستغفر له ذواب الارض و حیتان البحر و کل صغیره و کبیره فی الارض الله و سمائه».
برای آموزگار خوبی ها، جنبندگان زمین و ماهیان دریا و هر موجود ریز و درشتی در زمین و آسمان خدا آمرزش می طلبند. (مجلسی، 1403، ج2، ص17)
امام صادق (ع): «عالم افضل من الف عابد و الف زاهد».
یک عالم برتر از هزار عابد و هزار زاهد است. (مجلسی، 1403، ج 2، ص 19)
امام صادق (ص): «ما فی الاعمال شیء احب الی الله تعالی من الزراعه، و ما بعث نبیّا الا زراعا ادریس (ع) فانّه کان خیّاطا»
در میان کارها هیچ کاری نزد خدا محبوب تر از کشاورزی نیست و خداوند هیچ پیامبری را برنیانگیخت مگر آنکه کشاورز بود به جز ادریس (ع) که خیاط بود. (آرام، 1380، ج 5، ص 509)
امام باقر (ع): «خیر العمال زرع یزرعه فیاکل منه البر و الفاجر».
بهترین کارها زراعت است که نفعش عاید عموم می شود و از محصول آن نیکوکاران و بدکاران ارتزاق می کنند. (فرید، 1367، ج 3، ص 26)
امام علی (ع): «تعرضوا للتجاره فانّ فیها غنی لکم عمّا فی ایدی الناس و ان الله عزّوجل یحب العبد المحترف الامین».
به تجارت بپردازید که آن شما را از آنچه در دست مردم است بی نیاز می گرداند و خدای عزّوجل بنده ی پیشه ور درستکار را دوست دارد. (صدوق، 1404، ج 3، ص 193)
اما همانگونه که گفته شد همه ی کارها مهم و لازمند و هرکس که به هر کار مشروع و مفیدی دست می زند، با آن به کسی یاری می دهد و گرهی از زندگی دیگری می گشاید، در واقع عمل عبادی انجام می دهد؛ چرا که عبادت تنها به نماز و روزه و تسبیح و سجاده نشینی و... منحصر نمی شود.