اگر مدام محاسبۀ نفس کنیم و به عیوبمان بپردازیم، افسرده نمیشویم
محاسبۀ نفس، ارتباط انسان را عمیقاً با خدا برقرار میکند
مؤمن هیچ بخشی از زندگی را غیرمعنوی نمیداند
محاسبه_نفس از دستورات مهم دین است که آنرا خصوصاً برای ایام_نوروز پیشنهاد میکنیم
خوب است در مساجد، برای تفکر و محاسبۀ نفس، یک وقتی را در کنار نماز اختصاص دهند
علی(ع): محاسبۀ نفس خودت را یادداشت کن(غررالحکم/ص453)
هیچ پدیدهای در عالم نیست که مؤمن با آن رابطۀ معنوی برقرار نکند. شاید خیلیها برخی بخشهای زندگی-مثل غذا خوردن یا خوابیدن یا ازدواج- را جدای از معنویت بدانند ولی مؤمن هیچ بخشی از زندگی را غیرمعنوی نمیداند، کمااینکهبرای این بخشهای زندگی هم ذکر وارد شده است. اصلاً ما در بستر همین زندگی طبیعی و روال عادی و مادی زندگی است که به خدا میرسیم.
هیچ قسمتی از زندگی ما نیست که از دیانت و معنویت خارج باشد و به دین ربط نداشته باشد و خدا مستقیم و یا غیرمستقیم، برایش دستور نداده باشد. البته خدا همۀ دستورات را بهطور شفاف به ما نمیدهد، گاهی باید ضجه بزنیم و توسل پیدا کنیم که «خدایا! تکلیف مرا به من بفهمان که بدانم بین این اقدامات، کدامش را باید انجام دهم؟ کدامش را بیشتر دوست داری؟
یکی از دستورات بسیار مهم دین-که آنرا برای ایام نوروز پیشنهاد میدهم- محاسبه_نفس است. البته دستور محاسبۀ نفس در پایان هر روز باید انجام بگیرد اما حداقلش این است که انسان سالی یکبار بنشیند و خودش را محاسبه کند؛ همانطوری که ادارات در آخر سال، اموال خود را محاسبه و جمعبندی میکنند.