آدم شدن ما در تحمّل جمع است! «عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ» که حضرت فرمود، یعنی تجمع ما باید قلبی باشد. نه اینکه در تشکیلات، از همدیگر نفرت پیدا کنیم! چرا در یک کار جمعی از کوره در برویم، و جمع را به‌هم بزنیم؟ چرا تحمل ما در برابر رفیقمان کم است؟ تحملت را بالا ببر و بگذار این جمع درست بماند و تو در این جمع رشد کنی

عزت مومن به مال و ریاست نیست!

شرح حدیثی از امام علی (ع) توسط آیت الله حاج مجتبی تهرانی (ره)
رُوِيَ عَن عَليٍّ عَليه السّلام قال:
اَلمُؤمِنُ دَأبُهُ زِهادَتُهُ وَ هَمُّهُ دِيانَتُهُ وَ عِزُّهُ قناعَتُهُ وَ جِدُّهُ لِآخِرَتِهِ ، قَد كَثُرَت حَسَناتُهُ وَ عَلَت دَرَجاتُهُ
ما در باب اوصاف مؤمن روايات متعدده داريم که اوصاف متعدده­اي هم براي مؤمن نقل مي‌­كنند که انسان با توجّه به اين اوصاف خودش مي­‌تواند تشخيص بدهد كه مؤمن هست يا نيست. در اين روايت كه از اميرالمؤمنين عليه السلام منقول است حضرت چند صفت را براي مؤمن می‌فرمايند.

«حیا» آن ودیعه ی الهی و غریزه انسانیه است که انسان را از اعمال زشت باز می‏ دارد؛ یعنی چه قبل از عمل که انسان عمل را تصویر می‏ کند و چه بعد از عمل، حیا نقش بازدارندگی دارد. به این معنا که روح وقتی با یک عمل زشت روبرو می ‏شود و وقتی که عمل زشت را تصویر می ‎کند، منفعل و منکسر می‎ شود و همین حالت موجب بازدارندگی او است و بعد از عمل هم، این حالت بازدارندگی نسبت به تکرار آن عمل زشت پیدا می‎ شود.
حیایی که انسان نسبت به ناظر دارد، گاهی «حیاء من الخلق» است، گاهی «حیاء من النفس» بوده و گاهی«حیاء من الملائکه» می‏باشد؛ یعنی فرشتگانی که مأمور ضبط اعمال انسان هستند. گاهی «حیاء من اولیاء الله» است. پنجمین نوع آن «حیاء من الله» است، یعنی از خدا خجالت کشیدن و شرم کردن.
در باب «حیاء من الله» ما یک بحث معرفتی داریم و یک بحث تربیتی. در مورد بحث تربیتی، ما روایات متعددی داریم که «حیا من الله» را در روابط گوناگون مطرح می‎فرمایند. یعنی این که انسان باید با توجه به این روابط حیاء داشته باشد.

محاسبۀ نفس، ارتباط انسان را عمیقاً با خدا برقرار می‌کند

مؤمن هیچ بخشی از زندگی را غیرمعنوی نمی‌داند

محاسبه_نفس از دستورات مهم دین است که آن‌را خصوصاً برای ایام_نوروز پیشنهاد می‌کنیم

خوب است در مساجد، برای تفکر و محاسبۀ نفس، یک وقتی را در کنار نماز اختصاص دهند

علی(ع): محاسبۀ نفس خودت را یادداشت کن(غررالحکم/ص453)

آثار مثبت‌نگری

کافی است مثب نگر باشیم

آنگاه دائماً خود را غرق در نعمت‌های خدا می‌بینیم و خدا را سرشار از مهربانی خواهیم یافت،

در این صورت است که رشد می‌کنیم    

اعتکاف یعنی زمان متراکم برای درک معانی بلند

اعتکاف یعنی: زمان می‌خواهد تا انسان برخی از معانی را درک کند. سه روز یعنی زمان متراکم. همان‌طور که برنامه‌های روزانه و مستمر یعنی زمان مداوم. اینها هر کدام به نوعی اثر دارند. هم لازم است انسان کارهای خوبش را در زمان مداوم انجام دهد تا اثربخش باشد. و هم لازم است گاهی زمان متراکم صرف بهبود حال خویش کند تا موثر واقع شود. برای مداوای برخی از بیماری‌های جسمی هم همین کار را انجام می‌دهند: گاهی برنامۀ_دارویی مداوم و گاهی که کار سخت شده باشد برنامۀ دارویی متراکم.

(قسمت اول)

این پیامک رو واسه ۵ نفر بفرست خبر خوشی می‌شنوی وگرنه اتفاق بدی واست می‌افته!!!

این روزها دریافت و ارسال پیامک‌هایی باب شده حاوی متن‌های مذهبی که در آن به دریافت کننده می‌گویند اگر این پیامک را برای هر کسی که می‌شناسی نفرستی به فلان بلا دچار می‌شوی و عاقبت خوبی نخواهی داشت، یا این که ادعا می‌کنند اگر این پیامک برای فلان نفر بفرستی حاجت روا می شوی؛ آیا متن‌های این گونه پیامک‌ها توجیه دینی و مذهبی دارند؟ یکی از هدف های پشت این پیام ها سعی در بی تاثیر شمردن و بی ارزش انگاشتن اسامی الله ،پیامبر و اهل بیت و ناامیدی انسان از قدرت لایزال الهی است.

مصاحبه درباره‌ی روز دوازدهم فروردين،۱۳۶۴/۰۱/۱۰
سوال: ضمن تشكر از وقتى كه در اختيار ما قرار داديد همان‌طور كه مى‌دانيد در آستانه‌ى فرا رسيدن هفتمين سالگرد استقرار نظام جمهورى اسلامى ايران هستيم. شش سال پيش در چنين روزى ملت ما با شركت گسترده‌ى خود در رفراندم جمهورى اسلامى ايران به جمهورى اسلامى رأى آرى داد اگر در اين زمينه مطلبى داريد و يا احيانأ خاطره‌ى شيرينى از آن روزها به ياد داريد براى ما بيان كنيد.

بسم‌ الله‌ الرّحمن‌ الرّحيم
مطلب در باب روز جمهورى اسلامى و روز رفراندم خيلى زياد است و البته خاطراتى هم از آن روز طبعاً داريم كه لابد نمى‌شود همه‌ى آن مطالب را در اين گفتار كوتاه آورد به طور خلاصه روز جمهورى اسلامى يك مقطع تاريخى بى‌نظيرى در تاريخ كشور ماست، زيرا كه براى اولين بار بعد از صدر اسلام و پس از فَترَت كوتاه اولين سالهاى فتح ايران به دست مسلمين يعنى كه در آن سالهاى كوتاه البته حكومتها تا حدود زيادى اسلامى بودند در طول اين تاريخ ممتدى كه كشور ما داشته، براى اولين بار بعد از آن فَترَت و بعد از آن دوران كوتاه صدر اسلام يك حكومتى اعلان شد، يك نظامى اعلان شد كه داراى دو خصوصيت مردمى بودن و الهى بودن هست؛ يعنى جمهورى اسلامى 

رجب، هفتمین ماه سال قمری است که در اسلام به آن اهمیت ویژه‌‏ای داده شده و در شمار ماه‏‌های پرفضیلت و یکی از چهارماه برخوردار از حرمت و قداست ویژه است. رجب، ماهی است که در آن بندگان و مؤمنان و ره‏پویان، خود را برای شرکت در مهمانی بزرگ خداوند آماده می‏‌کنند. ماهِ زدودن غبار تیرگی از روح و جان، ماهِ تمرین حضور و توجه به بیشتر به معنویات، و ماه بندگی و فرمان‏بری و در نهایت سرآغاز اُنس و الفتی جانانه به پروردگار هستی‏‌بخش است.

سلام بر ماه رجب
سلام بر ماه رجب، ماه پیوند بندگان با معبود مهربان، ماه بارش باران مهر و محبت الهی، ماه رسیدن به سر منزل مقصود، و ماه اُنس شب زنده‏‌دارانِ همیشه بیدار با محبوب و معبود بی‏‌همتا.

سلام بر هلال رجب که آمدنش مژده پایان اندوه است و بدر آن یادآور تولد ماه تمام، امامِ هُمام و حیدر کرّار و پایانش نوید رهایی بشر از جهل و نادانی، شکوفایی اخلاق انسانی، بعثت آن بزرگ مردِ تاریخ برای همیشه زمان.
سلام بر بهار مناجات و بندگی. سلام بر نجوای شبانه اهالی رجب. سلام بر شب‏‌های رجب که پذیرای زاهدان است و سلام بر روزهایش که میزبان عاشقان وصال الهی است و سلام بر لحظه لحظه رجب که شاهد ذکرِ ذاکران است.
اهالی رجب

     میلیون‌ها آدم خوب که فایدۀ چندانی ندارند

 کدام تقوا ما را به ظهور نزدیک می‌کند؟ فقط نماز اول وقت و کارهای خوب فردی؟

اگر میلیون‌ها نفر از اینگونه افراد خوب در کنار هم زندگی کنند، تا وقتی در زندگی دسته‌جمعیِ خوب ناتوان باشند، تقوایشان رشد نیافته است و برای تعجیل در ظهور، فایدۀ چندانی ندارند! اوج تقوا و اصل تقوا آن است که در جریان یک زندگی جمعی و کار تشکیلاتی خود را نشان بدهد.

http://bayanmanavi.ir/post/3052

استاد_پناهیان